life on the edge
Door: tja
Blijf op de hoogte en volg Benjamin
04 April 2014 | Nieuw Zeeland, Nelson
Hallo allemaal. Om te beginnen de wil ik even wat NZ eigenaardigheden opsommen. Lifters staan hier en daar, aangezien de enge verhalen van het verleden en dus ook hier zijn wij er niet zo happig op. Maar toch al wel wat lui meegenomen zo nu en dan. Maar sommige stinken ook en de nemen een hele zandbak mee. Ach, zou zelf ook graag mee genomen worden, en zal jullie de huidige enge verhaal besparen. Om jullie even een beeld te geven qua grote van NZ, het noorder eiland is 3x NL en daar wonen een kleine 3 milj. en het zuideiland is 5x NL en daar woont nog geen 1 miljoen op het zuiden. Als voetganger wordje niet gezien dus pas op als je oversteekt het gemotoriseerde neemt voorrang. Dus we hoorden al dat je op het zuidelijke eiland weinig auto's ziet rijden aan het einde van het seizoen. Nou dat klopt soms rijd je uren rond zonder een auto voor of achter je. En zo nu en dan kom je merkwaardig genoeg een lang hek langs de weg tegen met bijvoorbeeld allemaal slippers/ wieldoppen/ schoenen maar vandaag zo'n 100 bh's op een rij. Leuk hoor met teksten erop van reizigers die graag wat achterlaten, wel leuker dan die stomme op elkaar gestapelde steentjes bij watervallen en stranden (van toeristen). Wij pakken gewoon onze super vette dikke parker merktstift en kalken de boel onder, grapje. Het is overigens echt schoon overal hier. We zagen zelfs in Queentown dat ze daar de openbare prullenbakken oppoetsten. En dit is echt het land van de campers, in het seizoen staan hier op het locale marktplaats rond de 25.000 campers te koop. Wij rijden volgens ons in een chique bak, maar heb nog nooit zoveel grotere en luxe campers gezien. Maar wij zijn uiterst tevreden, wij komen met deze camper ook nog op de iets kleinere wegen. Toyota draait volgens mij op NZ, of ze hebben een hele goede PR hier iig. Wij hebben met onze toyota ( en met de eerdere huurauto) al zo'n 5000km op de teller. Sandflies de klootzakken van het land, die ontnemen je een meditatie momentje. Die MF's hebben me ontdanks ik me dagelijks herhaalde malen inspuit en bekleed loop te pakken. Ze hebben me zelf twee keer in mijn kruin gebeten, en natuurlijk in mijn enkels en knieholten. Bedankt jongens, dat hoort dan bij de mindere condities van hier, zucht. Die knijters van bulten wekken mij s'nachts, dan wordt het net zo als flinke muggenbeten actief. Van Queenstown naar Wanaka, beetje Brussel en Antwerpen, dus vonden we Antwerpen/Wanaka leuker. We kwamen daar aanrijden en zagen al snel dat daar een gipsy market was, hele grote omgebouwde campers/vrachtwagens. En ze verkocht allemaal handwerk, knap sfeertje. Zou op festivals in europa ook aanslaan weet het zeker, hmm iets om over na te denken. Trouwens misschien heb ik het al een keer opgeschreven maar het voordeel van dit eiland is t.o.v. europa dat je al het werk in binnen huis houd, geen oostblok chauffeurs en kasgroente plukkers uit het oosten. Gewoon werken met je donder. De Energie wordt hierl volledig door stuwdammen, thermale en wind energie opgewekt, dus het is echt een dubbel groen land. Over groen gesproken het gesteente jade komt hier veel voor, Ank weet dat je er vroeger gek op was maar hier wordt je er mee doodgegooid. Met alle wandelingen want zal jullie er niet vermoeien maar elke t.o.v. thuis zeker de moeite maar we worden alweer kieskeurig en lezen in gidsen en vragen bij de Info-points naar de afwijkende plekken. Oke ik dwaal af. Wanaka is een leuk en erg klein dorpje, dat canyoning leek me wel wat. Dat is in een wildlife woud, van watervallen afspringen en glijden, abseilen, duiken en aan een touw/katrol naar de overkant. Ik had geluk dat er een Australische dokter ook had geboekt want ander was het niet door gegaan, we waren immers maar met zijn tween. Anna was onze gids, we kregen een dikke wetssuite aan, van top tot teen met een helm, dus geloof me je voelt je ook gelijk een soort van onoverwinnelijk. Koud maar erg tof en heftig, geloof me het waren indrukwekkende sprongen, en goed luisteren want 1 meter verkeerd springen is een dik probleem. Grappig wel een dokter bij de hand, maar hij deed dit ok over zijn angst heen te komen van ver weg te zijn van de medici, oke. Het was een dagprogramma en Anna en Tony zijn fijne lui, fijn mee zitten kletsen. T'was indrukwekkend, Petra heeft in haar dagboek zitten schrijven en kwam haar om 3 uur op het strand al weer tegen. Gek elkaar zo kort niet gezien maar blij dat we elkaar alweer zagen, tja dat heb je he als (net) je getrouwd bent. De volgende dag langs Haast gereden, klein dorpje om naar Jackson Bay te gaan, penguins en dolfijnen etc. We waren daar veelste vroeg want die penguins komen als het goed is tijdens zonsondergang uit het water. Wij besloten daar vanaf een uur of 4 te blijven hangen. Dus om te tijd te doden een strandwandeling gemaakt, dit strand is 50 km lang en zover we konden kijken zagen we niemand. Jammer dat het niet knetter heet was want dan hadden we nog even gezwommen. We hebben mosselen uit de zee geplukt en kreeg van een NZ-der nog 3 opgedoken schelpdieren (kreeg ik van een NZ'der) mee, die een delicatesse zijn. Voor eentje betaal je 22 euro zei hij in een restaurant. Lekker maar geef mij maar een Jacob schelp. Ook hier stikt het van de sandfies en helaas geen penguins het is niet het seizoen en dan blijven ze in zee. We zijn naar de fox galsier gereden. Je hebt hier Mountian Cook, the Fox en de Frans Jozef. Uiteraard kan je hier alles doen maar we zijn gisteren op 200 meter afstand van de fof geweest. Die ligt merkwaardig genoeg een paar honderd meter. Deze verplaats zich 1,5 meter tot 5 meter per dag en dat is 10x zoveel dan bij onze alpen. Nou zijn ze ook helaas extreem geslonken, ant deze inmens grote valeien waren vroeger een bonk ijs. Als je hier 30 min. rondvliegt waarvan je 10 min op een gletsjer staat ben je 180 euro armer, wij gaan voor alleen het vliegen boven de fox en frans met de heli en dat is iets voordeliger. Tja dan wil je ze zien ook, kan ook niet te voet nu, Petra nog nooit met een helikopter geweest. Inmiddels pijn in mijn linker hiel, voelt als een ontsteking, jammer hoor, toch goede schoenen bij me, even kalm aan dan maar. Morgen ochtend vliegen we dus 20 min. over de gletsjers. Nu pitten, Petra is al onder zeil, en we staan op een doc. station. Dat is een organisatie die dit stuk land bijhoud en een primitieve camping (alleen een longdrop (dikke pijp in de grond met bril) en soms stromend water. Gelukkig zijn wij zelf containt en kost dit rond de euro per nacht. Tot nu toe hebben we 9x gratis gestaan en 4x op een doc. Tot snel