HCMC

Inmiddels heb ik een redelijke baard gekregen omdat mijn trimmer op was, beetje wennen maar gaat er thuis wel weer af. Misschien heb ik het al genoemd maar de pyama wordt hier door sommige ook overdag gedragen. Vandaag zelfs een Hello Kitty pyama, gedragen door een vrouwelijke bediende in een restaurant. Is het uit armoede of gemakzucht, sommige dingen vraag je niet. Wel kon ik het niet laten te vragen wat die manelijke Aziaten nu hebben met die moedervlekken in hun gezicht, waar ze dan haar uit laten groeien, smerig hoor. Ook in Indonesie en Thailand, wat is dat? Onze gids zei: voor de gezondheid of mode, oke????.
Ik zat vandaag vast in de lift, precies op het moment dat ik nog ff snel mijn boek ging halen alvorens we werden opgehaald (we zaten te wachten in de lobby), handig. De muziek hier wordt overal flink te hard gedraaid, zo ook in de lift waarin ik vast zat, ik luisterde naar een luide lekkere foute cover van Lionel Ritchie. Ik belde op de allarmknop, en kreeg de receptie die ik heel in de verte hoorde maar te zacht. Dus heb rustig in de speaker gezegd dat ik vast zat en dat ze mijn vrouw op de hoogte moesten brengen in de lobby. Na 5 minuten was ik gelukkig alweer bevrijd;-).
Maar even terug in de tijd. Vrijdag ochtend in Con Dao nog even bij het zwembad gelegen en alle fruitbomen gefotografeerd. Brommer ingeleverd dus dat gevaar is over, dat ding haalt wel de 85km/u? Met het vliegtuig naar Ho Chi Minh City, HCMC. Het is maar even vliegen, we hebben voor de 4 laatste dagen een 3,5 ster hotel geboekt, net even wat meer luxe. We rijden de knetter drukken stad weer in. Er wonen hier 10mljn, 8 mljn scooters (die varieren van 250 t/m 20.000 dollar/euro). Een auto kost hier door de belachelijk hoge tax, twee keer zo duur als bij ons thuis. De gidsen vertellen (met een soort trotse blik?) dat hier elke dag tussen de 20 a 30 overlijden in het verkeer, apart.
We zitten in distrikt 1 en dat is ook een toeristen wijk, we hebben een parkje voor de deur, waar tot laat wordt gesport (bewegingssport) en gedanst, spelletjes etc. Het leeft hier enorm, we liepen de wijk wat te verkennen en zaten op het terras in een belachelijk druk straatje, waar van alles voorbij raast. Straat verkopers, van zonnebrillen t/m allerlei etensware verkopers. De muziek knalt nog harder uit de bars dan bij de ander. Volop toeristen hier, en dus ook Vietnamezen, het maakt het wel om naar te kijken. We zitten ook tussen de locals op de kleine lage plastic krukjes, overal happy hour, kom maar op met die cocktails. We zien uiteraard voor de 4 opvolgende weekend Jeff en Francis terug. Mooi dat sluit het verhaal weer mooi af zegt Petra, we hadden het nog tegen elkaar gezegd tegen elkaar van te voren, grappig.
Wat toertjes geregeld via het hotel, we worden lui.
De volgende morgen vroeg opgestaan om naar de floating market te gaan, Vinh Long. Eerst een stop gemaakt bij een adresje waar ze heel knap van eierschillen allerlei mooie schilderijen maken. Dit zijn ook slachtoffers of nakomelingen van agent orange (gif uit de hemel in de oorlog). Vervolgens naar de floating market, met een bootje over de Saigon rivier. Hier liggen allemaal kleine woonboten waar de mensen ook fruit uit verkopen. Ze hebben allemaal een paal staan waar hun voorbeeld koopwaar aanhangt. Nog even langzij geweest, en wat goed fruit gekocht (de annanas is lekker hier zeg). In the mekong delta dus, dat is dit gebied hier. Het lijkt wel een wetland, alle waterplanten en eilanden waar je doorheen vaart loopt en fietst. Mooie omgeving met allemaal smalle bootjes en de watermarkt bootjes. We zijn met een reis gezelschap van zo'n 20 man. We hoorde van onze gids (een student) dat de bus kapot was en dat het gerepareerd zou worden, 1,5 uur wachten. Vonden we niet erg want hadden daar mooi uitzicht en was romantisch, wat locale knapen die muziek maakte op het steiger aan de rivier. Soepje werd voor ons naar het water gebracht door een verlegen jongen in een ajax shirt (hij wist van niks, ajax Nl etc, grappig). Uitzicht op een gezinnetje van zo'n woon/winkelbootje. De bus kwam eindelijk maar bleek niet in orde, het stonk binnen in de bus knap vies, alsof de uitlaat lekte. Dus besloten we niet daarmee terug te gaan, het probleem is alleen dat onze gids dat wel wilde en verder wijgerde mee te werken, ook niet om te vertalen. Want het lijkt erop dat we dat zelfs moesten regelen?? We hebben met de maatschappij gebeld, maar er is een taal barriere. Dus wij het dorpje in om een bus te regelen, of taxi. Dat viel niet mee en uiteindelijk stuurde lieve kinderen ons naar een soort taxi bedrijfje. Ook hier kwamen we niet verder want weer de taal, moeten toch weten voor hoeveel dong? Een frans man verloor zijn geduld en vloog uit zijn slof (overdreven) tegen de gids (die vervolgens zwaar uitfreakte en zei dat hij geen respect kreeg etc. Wonder boven wonder stond er later toch een andere bus vanuit de reis maatschappij. Gelukkig en terug naar huis met 4 uur vertraging, onderweg ook nog door de politie aangehouden en boete betaald , weten alleen niet waarom, was geen communicatie meer met de gids. Het rare was dat de gids zo aardig en lief was, maar hij was niet kordaat en gekrenkt in zijn respect. Dus wat deed de gek, toen we uitstapte. Vloog hij de fransman aan met een stuk hout, en wij (overige passagiers) grepen in. Hij (de fransman) heeft natuurlijk een klacht ingediend. Maar wij zagen de gids de volgende morgen gewoon weer werken, vaag toch. Het is zaterdag en wij zijn wat gaan drinken in een rooftop club, lange broek geen slippers. Dure tent, maar toch bijzonder, boven op een flat in de openlucht tussen allemaal Vietnamezen, de dames zien eruit alsof het een galafeest is, lekkere foute commerciele herrie. Toch leuk hier, het personeel begeleiden dronke lui zodat ze recht blijven lopen, schijnen bij voor de foto, service alom.
Vandaag weer een toer, naar een grote tempel, van dat zelfde geloof van die man uit Dalat. Die heeft ooit verschillende relegien heeft samengesmolten en heeft nog 10.000 aanhangers. Nog flink geergerd aan een paar Nederlanders van rond de 50 a 60 jaar. Gewoon hardop praten in de voorruimte als er wordt massaal aanbeden, lompe donders. Op naar de tunnels, waar de Vietnamese onder de grond hebben geleefd tijdens de oorlog. Wel interessant maar kregen ook een beetje efteling gevoel. Natuurlijk door een orginele gang gekropen, maar is voor de bezoekers iets ruimer gemaakt. Gebukt red ik het net. Je kan hier met zwaar geschud schieten voor de liefhebber, maar even overgeslagen. Voor de laatste keer met de bus lekker vroeg thuis en nog naar een water puppetshow geweest, iets typisch Vietnamees, doen als je hier bent is leuk. Bij de KFC wat gegeten (geen rijst, noodels beef of varken), grappig altijd in het buitenland hebben ze toch altijd een aangepaste menukaart. Ze hebben hier gewoon een goede garnalenburger, werkt ook wel in Nederland? Morgen nog een dag naar musea's, het war Remnants museum, fine arts en diverse. En overmorgen weer naar huis, komen de 22 weer het land invliegen.